Integracja sensoryczna

Integracja Sensoryczna

Integracja sensoryczna to proces neurologiczny, w wyniku którego wrażenia płynące ze wszystkich zmysłów docierają do mózgu, a następnie są rozpoznawane, segregowane, łączone z wcześniejszymi doświadczeniami i interpretowane w taki sposób, by dać odpowiedź w postaci reakcji adekwatnej do bodźca.

Ten proces przebiega nieustannie, chociaż częściowo bez udziału naszej świadomości. W każdym momencie docierają do naszego mózgu informacje pochodzące z naszego ciała i z otoczenia, a mózg je opracowuje i daje odpowiedź w postaci reakcji, działania.

Aby harmonijnie funkcjonować niezbędne jest współdziałanie wszystkich zmysłów, ich prawidłowa integracja.

Jeżeli proces ten nie przebiega prawidłowo nasz odbiór zmysłowy jest zakłócony. Reagujemy nadmiernie lub zbyt słabo w zakresie różnych zmysłów, co wpływa na wszelakiego rodzaju problemy w codziennym funkcjonowaniu i skutkuje kłopotami w uczeniu się.

Metoda SI adresowana jest do dzieci, z trudnościami w rozwoju ruchowym, rozwoju mowy, z kłopotami w uczeniu się. Opiera się na założeniu, że u małych dzieci plastyczność mózgu jest większa i daje to potencjalnie lepsze możliwości w uzyskaniu pozytywnych efektów terapii. Korzystają z niej także dzieci z ADHD, z autyzmem oraz z innymi zaburzeniami rozwoju.

Wszystkie informacje odbierane ze świata zewnętrznego docierają do nas poprzez zmysły. Układ nerwowy reaguje na bodźce płynące ze: wzroku, słuchu, węchu, dotyku oraz równowagi. Mózg stosownie interpretuje bodźce, a następnie pozwala nam na nie odpowiedzieć poprzez adekwatną reakcję ciała.  Zaburzenie któregokolwiek ze zmysłów wywołuje u dziecka nieodpowiednie reakcje na określone sytuacje, w których się znajduje.

Mówiąc jednym zdaniem integracja sensoryczna oznacza zbieranie przez mózg w jedną całość wszelkich informacji dostarczonych przez zmysły.

Objawy zaburzeń Integracji Sensorycznej

Jeśli Twoje dziecko:

• bardzo nie lubi być dotykane, ma problemy z myciem buzi, czesaniem włosów, obcinaniem paznokci, toleruje tylko miękkie tkaniny,
• albo nie zauważa, że woda w kranie jest zbyt gorąca, ma silną potrzebę dotykania wszystkiego, również jedzenia rzeczy niejadalnych, nie zwraca uwagi na zbyt ostry smak,
• często się potyka, przewraca, wpada na meble,
• wciska się w wąskie szczeliny, uwielbia otulać się ciasno kocem lub kołdrą, zbyt mocno ściska rodzeństwo (kolegów),
• ma trudności z nauką jazdy na rowerze, zapinania guzików, wiązania butów,
• ma trudności z koncentracją,
• bardzo długo zasypia i łatwo się wybudza,
• mogłoby cały czas huśtać się na huśtawce, kręcić się na karuzeli np. zwisając głową w dół,
• albo bardzo nie lubi huśtawek, nie lubi być podnoszone, ma trudności z przeskakiwaniem obunóż, cierpi na chorobę lokomocyjną,
• często zatyka uszy albo robi dużo hałasu wokół siebie,
• mruży oczy, narzeka na zbyt mocne światło albo zdaje się nie zauważać przedmiotów, nie dostrzega różnic, wpatruje się w migające światła,
• ma zaburzenia mowy (opóźnienia w rozwoju mowy),
• je tylko wybrane produkty (wąski zakres tolerowanych pokarmów) być może problemem jest niewłaściwe przetwarzanie sensoryczne. Jeśli któreś z powyższych objawów (lub kilka z nich) zauważasz u swojego dziecka, to prawdopodobnie ma ono także trudności z nawiązywaniem relacji, zabawami w grupie, nauką w szkole. Rozwiązaniem jest terapia SI, która pomoże Twojemu dziecku osiągnąć maksimum swoich możliwości i cieszyć się dzieciństwem.

Rodzicu, jeśli masz wrażenie, że u twojego dziecka występują zaburzenia rozwoju ruchowego, obserwuj je uważnie. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości związane z rozwojem sensomotorycznym swojego dziecka, zgłoś się do specjalisty. Nigdy na to nie jest za wcześnie, a może być za późno. 

Diagnoza Integracji Sensorycznej

Terapia – może być prowadzona po wcześniejszym wykonaniu kompleksowych badań – diagnozy. Do diagnozy zaburzeń opracowane są specjalne metody:

• Południowo-Kalifornijskie Testy Integracji Sensorycznej
• Obserwacja  kliniczna,
• Kwestionariusz Rozwoju Sensomotorycznego Dziecka

Diagnoza przebiega zazwyczaj w trakcie  3 spotkań, trwających ok.60 minut.

Pierwsze to spotkanie z rodzicem/rodzicami polegające na przeprowadzeniu wywiadu dotyczącego przebiegu ciąży, porodu, rozwoju dziecka, ewentualnych problemów zdrowotnych.

Drugie spotkanie to obserwacja kliniczna oraz testy.

Możliwość przeprowadzenia testów  zależna jest od wieku i występujących zaburzeń,  dzieci poniżej 5 roku życia i te wobec, których nie można zastosować testów np. z upośledzeniem umysłowym, autystyczne, lub nie współpracujące z innych powodów, badane są próbami z obserwacji klinicznej dostosowanymi do ich możliwości.

Trzecia część diagnozy to omówienie wyników  badań oraz zalecenia do pracy z dzieckiem.

Na czym polega terapia Integracji Sensorycznej?

Na… zabawie – ukierunkowanej  jest to pełna gama ćwiczeń i aktywności proponowanych dziecku, która ma wyzwalać konkretne reakcje sensoryczne. Aby następowała poprawa w organizacji ośrodkowego układu nerwowego podczas terapii zastosowane są takie ćwiczenia, które będąc właściwym „wyzwaniem” dla uczestnika terapii są stymulujące dla mózgu. Ćwiczenia muszą być dostosowane do poziomu rozwojowego dziecka, nie mogą być zbyt łatwe ani zbyt trudne, gdyż ma to być świadoma terapia sukcesu dziecka.

Aby zajęcia były atrakcyjne wykorzystuje się do nich różnego rodzaju huśtawki, liny, deskorolki, drabinki do wspinania. Dziecko skacze, czołga się, pokonuje tory przeszkód, dobrze się przy tym bawiąc. Ciągłe balansowanie na granicy możliwości dziecka poprawia organizację ośrodkowego układu nerwowego i wpływa na zmianę zachowania w sferze motorycznej oraz emocjonalnej, poprawia funkcje językowe i poznawcze, a przede wszystkim przejawia się lepszą efektywnością uczenia się. Podczas terapii nie uczy się dziecka konkretnych umiejętności, lecz poprawiając integrację sensoryczną wzmacnia procesy nerwowe leżące u podstaw tych umiejętności. W przyjaznym i bezpiecznym otoczeniu dziecko pod okiem terapeuty uczy się w sposób efektywny automatycznie przetwarzać i wykorzystywać wrażenia sensoryczne. Im dziecko chętniej i lepiej współpracuje, tym szybciej można zauważyć postępy.

Pamiętać należy, że z zaburzeń SI samoistnie się nie wyrasta , brak diagnozy i terapii w dzieciństwie spowoduje dalsze problemy w życiu dorosłym. Rodzicu nie zwlekaj licząc na to, że dziecko z tego wyrośnie, z zaburzeń  integracji się nie wyrasta rosną one wraz z wiekiem dziecka.

 Dla każdego ustalany jest indywidualny plan terapii, dostosowany do potrzeb danego dziecka. To, co jednym dzieciom pomaga, dla innych może się okazać niepotrzebne, dlatego nie drukuje się powszechnie dostępnych opisów takich ćwiczeń do wykonywania w domu. W trakcie terapii postępy dziecka będą monitorowane poprzez wykonywanie różnego rodzaju testów, jak również poprzez obserwację zmian zachowania

Terapia SI jest dla dziecka przyjemnością i winna być przyjemnością, by dziecko odnosiło sukcesy i radość z trudności na drodze do celu.

Zapraszamy do zabawy!

Marta i Michalina